Interventie
DOEL
Mijn doel was ervoor te zorgen dat mensen vanuit de universele zintuiglijke ervaring met eten en vooral de specifieke herinneringen die er uit voortkomen, vaststellen dat we veel gemeenschappelijks hebben. Als dat voor meer verbinding zorgt en voor meer begrip voor ‘het vreemde’, is het project geslaagd. Daarbij moest de kracht van dit project net in de eenvoud en in de eerste confrontatie of ervaring van twee individuen zitten. Het gevolg ervan mocht onvoorspelbaar en oncontroleerbaar blijven.
PROJECT
Het eten en de verhalen er rond werden dus het ‘banale’ uitgangspunt… Als theatermaker wou ik de confrontatie aangaan, gesprekken uitlokken.. Ik wou herinneringen naar aanleiding van eten verzamelen. Elkaar leren kennen, was mijn doel. Vluchtig (als geuren) of intens (als smaken)…
THEATER
Deze interventie sloot aan bij mijn artistieke interesse en talenten en had dus een theatrale, literaire inslag. Vandaar de keuze om op zoek te gaan naar literaire fragmenten over eten.
FACEBOOKPAGINA
De gesprekken werden gefilmd. Het beeld gaf echter alleen de tafel en de vertellende handen weer. Op die manier wou ik beklemtonen dat de gesprekken, de herinneringen, de verhalen op de eerste plaats kwamen, net omdat op die manier de gemeenschappelijkheid en universaliteit ervan benadrukt werd.
De films werden telkens meteen op de facebookpagina gezet. Alle bewoners kregen een uitnodiging om naar de facebookpagina te gaan.
Zo maakten de wijkbewoners kennis met de herinneringen, de verhalen van andere bewoners van de wijk Vlierbeekveld.
GEVOLG
De filmpjes op facebook werden vaak bekeken. Na twee dagen gingen de wijkbewoners op zoek naar de tafel... Een bewoner riep zelfs 'Aha, onze tafel!' toen hij mij zag zitten.
VERVOLG
Misschien een 'grote tafel van herinnering' in de wijk organiseren voor alle wijkbewoners? Met msemen, Russische soda, tomatensoep met balletjes,...
Mijn doel was ervoor te zorgen dat mensen vanuit de universele zintuiglijke ervaring met eten en vooral de specifieke herinneringen die er uit voortkomen, vaststellen dat we veel gemeenschappelijks hebben. Als dat voor meer verbinding zorgt en voor meer begrip voor ‘het vreemde’, is het project geslaagd. Daarbij moest de kracht van dit project net in de eenvoud en in de eerste confrontatie of ervaring van twee individuen zitten. Het gevolg ervan mocht onvoorspelbaar en oncontroleerbaar blijven.
PROJECT
Het eten en de verhalen er rond werden dus het ‘banale’ uitgangspunt… Als theatermaker wou ik de confrontatie aangaan, gesprekken uitlokken.. Ik wou herinneringen naar aanleiding van eten verzamelen. Elkaar leren kennen, was mijn doel. Vluchtig (als geuren) of intens (als smaken)…
THEATER
Deze interventie sloot aan bij mijn artistieke interesse en talenten en had dus een theatrale, literaire inslag. Vandaar de keuze om op zoek te gaan naar literaire fragmenten over eten.
FACEBOOKPAGINA
De gesprekken werden gefilmd. Het beeld gaf echter alleen de tafel en de vertellende handen weer. Op die manier wou ik beklemtonen dat de gesprekken, de herinneringen, de verhalen op de eerste plaats kwamen, net omdat op die manier de gemeenschappelijkheid en universaliteit ervan benadrukt werd.
De films werden telkens meteen op de facebookpagina gezet. Alle bewoners kregen een uitnodiging om naar de facebookpagina te gaan.
Zo maakten de wijkbewoners kennis met de herinneringen, de verhalen van andere bewoners van de wijk Vlierbeekveld.
GEVOLG
De filmpjes op facebook werden vaak bekeken. Na twee dagen gingen de wijkbewoners op zoek naar de tafel... Een bewoner riep zelfs 'Aha, onze tafel!' toen hij mij zag zitten.
VERVOLG
Misschien een 'grote tafel van herinnering' in de wijk organiseren voor alle wijkbewoners? Met msemen, Russische soda, tomatensoep met balletjes,...
Andere verhalen op www.facebook.com/detafelvanherinnering